دوستی با بعضی آدم ها مثل نوشیدن چای کیسهایست.
هول هولکی و دم دستی.
این دوستیها برای رفع تکلیف خوبند.
اما خستگیات را رفع نمیکنند.
این چای خوردنها حال آدم رو خوب نمیکند.
خاطره نمیشود.
فقط از سر اجبار میخوریشان که چای خورده باشی به بعدش هم فکر نمیکنی .
دوستی با بعضی آدمها مثل خوردن چای خارجی است. پر از رنگ و بو.
این دوستیها جان میدهد برای مهمانبازی برای تعریف کردن لطیفههای خندهدار.
برای فرستادن اس ام اسهای صد تا یک غاز.
برای خاطرههای دمِ دستی.
اولش هم حس خوبی به تو میدهند.
این چای زود دم خارجی را میریزی در فنجان بزرگ.
مینشینی با شکلات فندقی میخوری و فکر میکنی خوشحالترین آدم روی زمینی.
فقط نمیدانی چرا باقی چای که مانده در فنجان بعد از
یکی دو ساعت میشود رنگ قیر.
یک مایع سیاه و بد بو که چنان به دیواره فنجان رنگ
میدهد که انگار در آن مرکب چین ریخته بودی نه چای.
دوستی با بعضی آدمها مثل نوشیدن چای سرگل لاهیجان است.
باید نرم دم بکشد.
باید انتظارش را بکشی.
باید برای عطر و رنگش منتظر بمانی.
باید صبر کنی.
آرام باشی و مقدماتش را فراهم کنی.
باید آن را بریزی در یک استکان کوچک کمر باریک.
خوب نگاهش کنی.
عطر ملایمش را احساس کنی و آهسته، جرعه جرعه بنوشیاش و زندگی کنی
salam
che jomalate bekri
adamo be fekr mindaze
یادتان باشد که زمان شما محدود است ........
پلک زدن و رابطه آن با بیتوجهی
192548 بازدید
36 بازدید امروز
148 بازدید دیروز
584 بازدید یک هفته گذشته
Powered by Gegli Social Network (Gohardasht.com)
Copyright ©2003-2024 Gegli Social Network (Gohardasht) - All Rights Reserved
Developed by Dr. Mohammad Hajarian